Vandaag hoor ik dat op 12 februari 2020 Henk Glimmerveen overleden is. Ik ken Henk voornamelijk uit de tijd waarin we allebei lid waren van de Jan van Nassaugroep van de Nederlandse Padvinders in de Amsterdamse Watergraafsmeer.
Henk was na zijn middelbareschooltijd in Wageningen naar Amsterdam verhuisd om er te studeren. Dat deden zijn twee zussen, Loes en Bep, ook. Henk ging studeren aan de Politieke en Sociale Faculteit van wat toen nog de Gemeentelijke Universiteit heette. PSF, dan werd je journalist; dat werd Henk en hij werd een goede ook. Maar dat was toen – begin jaren vijftig van de vorige eeuw – nog in de toekomst verborgen. Alhoewel: Henk en ik maakten al met veel plezier samen het groepsblad van de Jan van Nassaugroep; de “MacLean Old Post” genoemd naar de groepsdas van de groep. Henk studeerde en had dus een typemachine waarop hij zijn scripties tikte. En – op Gestetnerstencils – die groepskrant, die ik dan op zaterdagmorgen ging afdraaien in de Amsterdamse Hortus. Tot de professor het ontdekte en vervolgens verbood.
Henk was in zijn studietijd en daarna journalist bij Trouw. Een Christelijk dagblad, dat duidelijk paste bij zijn levensvisie. Hij deed doorgaans de avondredactie; lekker rustig. Ooit zond “Hier en Nu” [actualiteitenrubriek van de NCRV] vanaf de redactie een rechtsreeks programma uit over wat er allemaal kwam kijken bij het maken van een krant. En laat nu tijdens dit programma het kabinet [Ik meen dat van Marijnen] vallen. Henk was een beleefd mens, misschien zelfs wat schuchter soms, maar met de mensen van “Hier en Nu” maakte hij korte metten: Er moest gewerkt worden. Later werd Henk overigens zelf redacteur van “Hier en Nu”. Maar het kan zijn dat mijn geheugen me hier bedriegt, want ik kom zijn naam niet tegen in de lange lijst van medewerkers die ik op internet vind.
Henk was als verkenner in Wageningen lid van de Belmontegroep. Daar lag zijn padvindershart. Niet zo direct in de Watergraafsmeer heeft hij me wel eens verteld. Maar we waren goed bevriend. In ben nog bij de viering van zijn huwelijk met Ria Molenschot aanwezig geweest. Henk was dienstplichtig en werd opgeroepen voor de Marine. Daar was Ria Marva. Vandaar.
Ik maakte tijdens dat huwelijksfeest in Arnhem [Musis Sacrum] ook kennis met Henks vader. “Fred werkt ook in het onderwijs” zei Henk. Zijn vader was ook leraar. “In het montessorionderwijs” zei ik met gepaste trots. Dat had ik beter achterwege kunnen laten. Protestants Nederlands had niet zo’n geweldig hoge mijter op van wat ze als katholiek onderwijs beschouwden.
Ik heb van Henk als ruim twintigjarige een hoop geleerd. Maar wat altijd weer terugkwam was dat je als je iets ondernam je dat goed moest doen. We gaven een mooie groepskrant uit in die tijd. En kamperen gingen we op het terrein van de Gilwell Ada’s Hoeve in Ommen. Niet zomaar op zomerkamp, maar ook op hike tijdens het kamp. Met de troepkar van Ada’s Hoeve.
Bedankt Henk, voor die mooie jaren.
Beste Fred,
Bedankt voor je uitgebreide artikel over Henk. Ik kan me Henk nog wel herinneren maar heb niet zo’n intensief kontakt met hem gehad zoals jij omdat ik in die tijd al een baan had. Hartelijke groeten, Han Ockhuijsen
R.I.P.
Rudolf Meure
Ach… ik heb hem natuurlijk ook gekend. Ik kwam met een zekere regelmaat bij hem thuis in de Pythagorasstraat, waar hij een kamer had, in verband met het groepsblad van de Jan van Nassaugroep. Hij is, zoals wij dat thuis zeiden ’niet in de wieg gesmoord’, maar het is toch nooit leuk voor de achterblijvers.
Beste Bart van der Heide,
Vanavond stuitte ik op het verhaal van Fred Kelpin over de Jan van Nassau groep en kwam daarna op de website van Fred Kelpin zelf terecht. Ik was lid van de JvN groep van 1959 tot ongeveer1964. Jij was toen PL van de Panters. Ik was lid van de Tijgers (een nieuwe patrouille) waarvan Rob van Meurs PL werd en ik APL. Wiero Oosterbaan was vaandrig en jij later ook als ik me goed herinner. Ik ging veel om met Eddie van Weeren, Peter Oosterbaan en Rob van Meurs, die ik nog steeds zie. Ik was als welp in 1957 aangekomen en heb een aantal Pinksterkampen meegemaakt bij het circuit van Zandvoort waar jouw moeder, ik meen onder de naam Baloe (?), en ook de moeder van hopman Bensing de leidsters (Raksja (?) en Chil) bijstonden. Jullie woonden in het Amsteldorp en je vader had een sportauto. Later waren er de zomerkampen in Drie. Veel is weggezakt, maar de namen van Frans van Vliet en Feed Zijp, om er slechts twee te noemen, zijn me bijgebleven. Dit zijn zo maar wat losse flarden die nu bij me opborrelen. Geert Glimmerveen was waarschijnlijk van voor mijn tijd evenals Feed Kelpin, want die ken ik niet. Ik zag laatst op internet dat Wiero is overleden. Leeft hopman Karel Bensing nog? Zo ja, dan moet hij rond de 90 zijn vermoed ik. Ik weet natuurlijk niet of je mij nog voor de geest kunt halen, waarschijnlijk niet. Ik kreeg in die tijd veel belangstelling voor schaken en werd door sommigen IM Reintje genoemd. Daarom heb ik rond 1964 mijn lidmaatschap van de JvN groep opgezegd. Wij hadden nooit veel contact, maar nu ik je naam zag wilde ik toch iets van me laten horen, omdat mijn gedachten weer teruggingen naar het begin van de jaren zestig toen ik elke zaterdagmiddag naar het JvN clubhuis fietste in mijn padvindersuniform, nu bijna 60 jaar geleden. Ik kan zeggen dat de padvinderij mij heeft aangezet later veel te gaan reizen, te beginnen met een reis naar Rome in 1966 samen met Rob van Meurs. Misschien was dat er nooit van gekomen als ik niet in 1957 eerst welp geworden was en later verkenner en een tent gekocht had via de ouders van Wiero als ik me goed herinner, want ik ben toen op een avond met mijn vader bij hen langsgegaan. Misschien alleen voor advies, of het een Wimsdal of een ander type moest worden. Zo schrijvende komen steeds meer herinneringen boven, maar ik stop er nu even mee. Ik was verrast je naam te zien, en daarom wilde ik even een levensreken laten horen. Het allerbeste!
Hartelijke groeten, Rein Nobel.
Beste Rein Nobel,
Van Fred Kelpin kreeg het verzoek of ik wilde reageren op jouw vragen. Om te beginnen moet moet ik tot mijn spijt bekennen,dat ik me jouw naam niet meer
kan herinneren. Gelukkig kan ik een aantal vragen wel beantwoorden.
Na het min of meer afronden van mijn middelbare schooltijd in 1962 ben ik gestopt bij de Jan van Nassau groep.
Ik kan me dat jaar nog goed herinneren, omdat ik toen aan een beroepsopleiding als grafisch vormgever ben begonnen aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs (de latere Rietveld Academie)
en dat het daardoor met mij toch nog goed gekomen is.
Met Wiero Oosterbaan ben ik tot op de dag van zijn overlijden zeer goed bevriend gebleven. De laatste jaren van zijn leven woonde hij bijna bij mij om de hoek.
Hij in Oostzaan en ik in Amsterdam Noord.
Ook Rob van Meurs kan ik me ook nog herinneren. Hij woonde toen in de Majubastraat in Amsterdam Oost en in die straat ben ik geboren.
Frans van Vliet, dat was ik even kwijt, speelde accordeon, maar dat zag in net in het verhaal van Fred Kelpin over de Jan van Nassau groep.
Hij is naar de grafische school gegaan om letterzetter te worden.
Mijn vader had inderdaad in die tijd een sportwagen.Het was een MG uit het jaar 1936. Er moest veel aan worden geknutseld…
Mijn moeder ging als begeleidend ouder mee met de welpen, omdat mijn broertje Fred een welp was. Er was wel een echte leidster met de naam Baloe.
Karel Bensing is toch wel meer dan vijf jaar geleden overleden. Hij was verhuisd vanwege zij werk bij een drukkerij naar, als ik me niet vergis, Heerhugowaard.
Wiero en ik zij nog wel eens bij hem op bezoek geweest.
Leuk dat je het over een Wimsdal hebt. De vader van Wiero was kleermaker, maar boven hem woonde de tentenmaker, die ook werkte voor de Firma Neef
(daar kocht je de padvindersspullen). Hij was de maker van de Wimsdal. Ik heb er nog steeds een liggen. Een aantal jaren geleden hebben mijn kleinkinderen er nog
in geslapen bij mij in de tuin.
Dit zijn de dingen die mij spontaan te binnen schoten bij het lezen van je verhaal. Mocht je nog meer vragen hebben aarzel dan niet.
Hartelijke groet,
Bart van der Heide
Misschien handig bartvdh@hetnet.nl
Grappig verhaal ik had ook een tent gekocht en van Oosterbaan een zogenaamde dwarsslaper. Ik meen dat zij bij mij om de hoek van de Weesperzijde in het begin van de Burmanstraat wonende. Ik was niet de enige die een dergelijke tent had. Pas enkele jaren geleden heb ik de tent weggegooid. Overal waren de gaten er in gevallen. Bijzonder was het ingenaaide grondzeil. Ik kon die tent rustig in een plaswater opzetten geen probleem. Beste kwaliteit
Gecondoleerd Fred met het verlies van Henk, waardoor slechts de zoete herinnering resteert.