Enige tijd geleden verscheen de Nederlandse vertaling van een door de Italiaans schrijfster Cristina De Stefano geschreven biografie. Het is een gemiste kans, want het is helaas een slordig in elkaar gezet werk.
Een paar voorbeelden. Er zijn er meer dan ik hier noem. Op de achterflap lees ik: Ze [Maria Montessori] was als jonge vrouw al een strijdbaar feministe en werd de eerste vrouwelijke arts in Italië. Dat hoor je vaker. Maar op blz. 23: lees ik: In Rome zijn voor haar twee andere vrouwen afgestudeerd in de geneeskunde. Nou is het van tweeën één: Ze was de eerste of ze was één van de eersten. Voordat je een biografie publiceert zou je dat moeten uitzoeken.
En dan het noemen van de Nederlandse titels van boeken. Op blz. 314 heet een boek Het onderwijzen van het menselijk potentieel. Het boek heet in werkelijkheid Onderwijs en het menselijk potentieel. Het Brein van het jonge Kind heet The Absorbent Mind. The Discovery of the Child heet in het Nederlands De Methode, de Ontdekking van het Kind. Christina de Stefano zegt dat het een van de laatste boeken was die ze schreef. Montessori schreef het in 1907. Het was haar eerste boek over Montessori=-opvoeding. Op het eind van haar leven heeft Montessori het boek wel nog een keer bewerkt.
Op blz.299 lees ik: In Laren blijft ze haar methode ontwikkelen en wijdt (ze) zich aan de leeftijd van de adolescenten die ze Erdkinder noemt. In Door het Kind naar een nieuwe Wereld spreekt Montessori van Het Landkind. Maar toegegeven ook Erdkinder is een term die je in Nederland vaak leest.
Op blz. 154 gaat het over het materiaal dat zo duur is. Ik werd in 1962 Montessori-leider in Amsterdam. In 1971 vertrok ik naar Maastricht. Ik werd opgevolgd door een oud-leerling, die zich nog van het materiaal dat hij zag herinnerde dat hij er vroeger mee gewerkt had. Kleine blusjes en deukjes. Het materiaal ging dus veel langer mee dan een gemiddeld leesboekje. Materiaal is duur om aan te schaffen, maar je hebt er jaren plezier van.
Ik heb me bij de AMI jarenlang met materiaalfabricage beziggehouden en herinner me dat er niet alleen een geldstroom (stroompje) bestond van fabrieken die materiaal maakten naar de AMI. maar ook in omgekeerde richting ten einde zo’n fabriek aan de praat te houden, zodat het materiaal beschikbaar bleef voor de kinderen.
Hoi Fred, dank voorjouw opmerkingen. Blij te zien dat je er bent om haar erfenis en opdracht aan ons te helpen waarborgen. Ik kijk uit naar meer van jou te lezen. Jouw werk over de Grote Vertellingen heeft mij ook enorm geinspireerd er met mijn groep mee aan de slag te gaan.
Deze reactie ontving ik van Carel Boerlijst:
Na enige tijd van stilte is je website weer geheel tot leven gekomen en alles wat daarin vermeld wordt, lees ik met interesse door. Niet voor de eerste keer maak ik je mijn compliment voor de trouw en inzet waarmee je steeds weer nieuwe elementen weet toe te voegen. De website staat als een blok en is van blijvende betekenis voor de montessori-beweging van nu en in de toekomst, zeker ook voor de opleidingen. Zo kwam ook het begrip “normalisatie” weer aan de orde, door jou benoemd als doel van de opvoeding. Oude tijden van “Aan de basis” herleven!
Hallo Fred,
In je bespreking stip je diverse slordigheden aan, die er zeker toe doen.
Wat ik mis in je bespreking van het boek is een korte blik op het leven van Maria Montessori; daar gaat het boek met name over. Ik las er dingen in die ik niet eerder las in de biografieën van Rita Kramer en Marjan Schwegman.
Zit er een aanvulling in, denk je?
Ik vind de opzet van het boek ook maar matig. Al die korte hoofdstukken; nergens wat diepgang. Ik heb Mario persoonlijk gekend. Met name in de bespreking van zijn leven mis ik de diepgang. En dat geldt ook voor Maria, die ik overigens niet gekend heb. Ik ging net naar het voortgezet onderwijs toen ze overleed.
Dag Fred
Dank voor je aanvullingen en kritische noten bij het boek; je hebt helemaal gelijk!
Fijn en goed dat je dit doet en van je laat horen! Ik ben en blijf je dankbaar!