Op 3 november 2021 is in Bilthoven mijn padvindersvriend Ton Ockhuijsen overleden. Hij werd 84 jaar. Ton was een vriend uit Amsterdam. We waren allebei lid van de Jan van Nassaugroep in de Watergraafsmeer. Het troephuis stond aan een paadje bij de Willem Beukelsstraat. In die groep was ook Henny Hus welpenleidster. Ze kregen iets met elkaar, zoals dat heet, en trouwden niet lang daarna. Ik ben nog gast op hun bruiloft geweest.
Ton en Henny zitten rechts in het midden aan de tafel. Ik zit links helemaal op het einde.
Hier zie je me wat meer van dichtbij. Maar het gaat natuurlijk niet om mij in dit bericht, maar om Ton en Henny. Uiteindelijk werd Ton leraar. Dat was een lange reis die begon op de Mulo en eindigde op de universiteit. Hij was chemicus en hij was er trots op dat hij leraar was.
Maar dit was het einde van de reis. Terug naar het begin. Naar de padvinderij. De Jan van Nassaugroep, de Willem de Zwijgergroep en de Postgroep Luctor et Emergo die erna kwamen. Ik denk dat Ton en ik gemeen hadden dat wat we deden goed gebeuren moest. We volgden bij voorbeeld allebei de Gilwellcursus in Ommen toen we assistent verkennersleider werden.
En we gingen naar de Nationale Koempoelan in Ommen.
Een Koempoelan was een bijeenkomst voor leiders en leidsters. Je had ze als Nationale Koempoelan en Districtskoempoelan. Dit is een nationale. Ton zit rechts. Het hoofd naast hem is van mij.
Ton was ook een deelnemer aan een internationaal kamp van de Jan van Nassaugroep in Zwitserland in 1952. Piet Haaksman was de Hopman in die dagen. Naar het buitenland gaan op vakantie stond nog in een heel klein maatje kinderschoenen in die tijd. Maar Haaksman gunde zijn verkenners die ervaring. En Ton was een van hen. Ik was nog een te klein ventje in die dagen en mocht niet mee. Te klein voor zo’n grote reis. Maar Ton was net oud genoeg, de bofkont.
Samen met Ruud Meure hebben we ook nog enige tijd de verkennersleiding van de Willem de Zwijgergroep gedaan. We hadden een leuke tijd samen.
De verkenners van de Willem de Zwijger waren een keer draver in het zomerkamp van de Postgroep Luctor et Emergo. Ruud, Ton en ik gingen mee als leiders.
Dravers gingen mee als helpers van de verkenners met een beperking. Ze hielpen de verkenners van Luctor et Emergo met de dingen, die die jongens niet alleen konden. Ik herken in het eerste wagentje Hans Moed. Zijn draver is Huug Pieters. Daarachter Nico Haster met Cor Wit als draver.
Met de rest van de leiding van de Willem de Zwijgergroep was de verhouding wat moeizaam. Dat maakte dat Ton, Ruud en ik er tenslotte maar mee stopten.
Beste Fred,
Wat een mooi artikel heb je geschreven over Ton en jullie vriendschap! Je doet me hiermee een groot plezier. Ook door de vele foto’s waarvan er sommige nieuw voor me waren. Heel hartelijk dank hiervoor!
groeten, Han
Heel graag gedaan, Han.
Beste Fred,
Wat een treurig bericht.
Groet, Bart
Mooie herinneringen.Ik heb het niet zonder emotie gelezen. Ton word door mij enorm gemist.Zoals beloofd aan Henny houd ik regelmatig telefonisch contact met haar
Als aanvulling op jouw herinneringen vermeld ik nog dat Ton en ik nog hebben gediend bij het Korps Commando Troepen in Roosendaal. Eens in de vijf jaar waren wij op de reünie van het korps terug te vinden. Ik herinner Ton als een goeie betrouwbare maat door dik en dun