Ik kreeg de afgelopen weken bericht dat twee leden van de leiding van de voormalige Postgroep Luctor et Emergo zijn overleden.
In januari 2016 overleed Anneke Schellenbach. Anneke was een aantal jaren Raksha in de horde van Postgroep Luctor et Emergo. Een vrolijke assistente van Akela Thea Boon. Via haar kwam ook haar verloofde Bert Verwaal als Vaandrig bij de postgroep. Postgroep Luctor et Emergo had een grote afdeling met welpen, 
verkenners en voortrekkers in de Johanna Stichting in Arnhem. Die afdeling verzelfstandigde tot een plaatselijke groep: Luctor et Emergo Arnhem. Anneke werd Akela van de horde van deze groep. Daar boften de welpen mee. Haar enthousiasme werkte aanstekelijk. Ze zorgde voor een prettige sfeer.
In juli overleed Sietze Tuininga. Sietze kende ik zolang ik in Arnhem werkte bij de afdeling van de Postgroep in de Johanna Stichting. Een rustige vriendelijke jongen die op eigen initiatief langskwam om ons te helpen. Toen hij wat ouder werd trad hij toe tot de welpenleiding als Wontolla. Maar hij bleef ook helpen in de verkennerskampen. Hij had een goed hart voor de jongens waarmee we werkten in Arnhem en op andere plaatsen. De foto die ik vond werd in 1964 gemaakt toen Sietze 20 jaar was. Tijdens een kampvuur in het verkennerskamp dat we op Kasteel Sterkenburg is Driebergen hielden. Ook Sietze ging verder in Luctor et Emergo Arnhem.
Beiden waren uit het goede padvindershout gesneden. Hun bijdrage aan het welzijn van welpen en verkenners van Luctor et Emergo is van grote betekenis geweest.
Op de foto links Sietze Tuininga en rechts Bert Verwaal.
Beide oud-stafleden heb ik goed gekend. Sietze als een bescheiden figuur die steevast op onze gezamenlijke BE-bijeenkomsten aanwezig was en o.a. met AHKC-MZ Loekie Harteman naar Leiderdorp kwam bij mijn afscheid van de groep in 1978.
Anneke kende ik wat beter, want wij zaten in hetzelfde nest tijdens de Woodbadge cursus W220 in Ommen. Ik had een jaar tevoren de verkennerscursus gedaan en deed daarna die voor welpenleiding. Aardige meid, waarmee je kon lachen. Ik weet niet hoe oud ze geworden zijn, allebei goede zeventigers schat ik.
Mijn, onze, eerste reactie is: schrikken!
Heb best herhaaldelijk contact gehad met Sietze over ook ONZE Luctor. Twee jaar geleden nog samen een informatieavond verzorgd met hem bij Mariëndaalschool in Arnhem voor ouders van kinderen met beperkingen zoals hij dat ook noemde. Als je wat afsprak met hem wist je zeker waar je aan toe was, je kon op hem rekenen.
Onze Luctor blijft met erg positieve en fijne Scoutingherinneringen aan Sietze terugdenken.
Wil Hogenstijn, namens Stichting&Vereniging Luctor et Emergo-Arnhem