| Name | Size | Hits |
|---|---|---|
| Name | Size | Hits |
| De Christelijke School van Duivendrecht | 940.3 KiB | 1422 |
| In Duivendrecht | 39.5 MiB | 4175 |
| Meester Grimme (1911 - 1984) | 2.0 MiB | 253 |
| Duivendrecht in Oorlogstijd | 109.3 MiB | 1705 |
| Riek Pos-Grimme (1937 - 2017) | 76.2 KiB | 210 |
| Vrienden van vroeger | 288.8 KiB | 1854 |
Beste Fred,
Wat een geweldig mooi site heeft u gemaakt. Ik ben lang geleden opgeleid tot Montessori leidster. Geweldig om de Montessori-artikelen te lezen.
Ik ben daarnaast opgegroeid in Duivenderacht.
Ik dacht als kind altijd dat Duivendrecht Duivendrecht heette vanwege het standbeeld het dorpsplein (waarvan ik nu begrijp dat het vrij heet) en mensen eerst “duiven zijn dr echt’ zeiden en dat, dat uiteindelijk vervoegd was naar Duivendrecht. 🙂
Met hartelijke groet,
Amélie Ruijters
Hallo Fred,
Dank je wel voor het sturen van de aangevulde versie. Nog completer maar het zorgt ook voor nog meer koude rillingen hoe tastbaar alles dichtbij komt
Wat indringend en tevens huiveringwekkend dat de oorlog zo dichtbij kan komen. De toevoeging van nog meer personen die gewoond hebben op locaties waar je jarenlang tegenaan hebt gekeken is indrukwekkend en tevens beangstigend. Wat kunnen mensen blijkbaar toch verschrikkelijke dingen doen. Gelukkig blijken er ook heel veel moedige mensen te zijn en daar moeten we ons maar aan vasthouden.
Dank, Paul. Het bemoedigende in het verhaal vond ik dat er nog zo veel joodse mensen terug kwamen bij ons in de buurt. Erich, Martha, Edith, Ludwig, mevrouw en meneer van Kleef. Ze ontsprongen allemaal de dans. Gelukkig maar.
Aan zo’n verhaal uit de jeugd van drie buurtgenoten kun je wel aflezen hoe verschrikkelijk belangrijk de impressies uit de jeugd zijn.
Ik kom sinds een paar jaar weer regelmatig in een huis in de Populierstraat om klavecimbelmuziek te beluisteren, waar ik meer dan 50 jaar geleden met de kinderen Hans en Chris van de familie Lindeman speelde. En iedere keer weer moet ik daaraan denken als ik er binnenstap.
Chrisje, schuin achter ons! Kwamen zijn ouders niet uit Nederlands-Indië? Ze verbrandden afval in de tuin. Waren ze zo gewend. Maar mijn moeder vond het wat vreemd
Op Vrienden van vroeger kreeg ik een aantal reacties:
Frans Gabler schreef me o.a.:
Wat een leuk stukje. Tom was onze intellectuele, studerende buurjongen.
Alex de Boer schreef me:
Leuk om te lezen, zelfs voor iemand zoals ik, die op de christelijke lagere school zat.
Henk van den Beukel schreef me:
Wat een mooie herinnering uit de tijd van de verzuiling.
Wil je wel geloven dat ik me niet kan herinneren dat imposante gebouw aan het Huismanshof ooit te hebben gezien.
En wal leuk om Henk en Tom terug te zien na zoveel jaren. Dat zal bijna zo’n 60 jaar geleden zijn denk ik.
Van Tom herinner ik me nu dat hij medicijnen ging studeren en dat hij toen in de Casa woonde. (Aan de Gooise weg bij het Amstelstation), waar je dan ‘s zomers uit moest. Net als een dispuutgenoot van mij.
Van Henk had ik geen idee wat hij later ging doen en ik zou zeker niet op de Wereldbank gekomen zijn. Henks gezicht herken ik nog duidelijk maar Tom’s krullen zijn verdwenen en zijn gezicht is voller geworden. Die zou ik nooit herkennen.
Mark de Boer schrijft me:
Dank voor het toezenden. Erg leuk om te lezen allemaal.
Ruud Siekerman schrijft me:
Leuk om te lezen. En voor jou misschien wetenswaardig is dat Jo Blom een aparte brochure heeft geschreven over de naam Due Vene Trajectum.
Ruud kon me die brochure bezorgen en ik schreef Jo Blom dat ik haar genoemd had in mijn artikel Vrienden van vroeger.
Jo Blom schreef terug:
Wat een verrassing en bovenal wat attent om mij dit aardige artikeltje toe te sturen. Heel leuk om te lezen, de sfeer van toen en hoe dat ging op school en in het onderwijs; verschil tussen dorp en stad. …
Daarna volgde nog een wisseling van een aantal mailtjes over het onderwijs in Amsterdam. We hadden een hoop gemeen.
Joop van Schaik schreef me:
Mooi verhaal; ik heb op de verkeerde school gezeten, maar Grimme was een toponderwijzer die Henk Straatman en mij prima voorbereidde op de HBS; ik weet niet of Henk die heeft afgemaakt, ik wel op het Chr Lyceum in Haarlem. Maar inderdaad dat gymnastieklokaal: splinters in de vloer en een vreselijke gymmeneer die je met een stok sloeg! …
Mark de Boer schrijft:
Beste Fred,
Dank voor de toezending, zeer gewaardeerd ! (ik kom er nu pas toe om te reageren). Herinneringen komen terug …. als oud-bewoner van de Kloosterstraat.
Met hartelijke groeten en alsnog de beste wensen voor 2017.
Mark de Boer, Oosterhout NB
Ans Quirijnen van Stichting Oud Duivendrecht schrijft:
Dag Fred, ik heb je fraai geïllustreerde stuk Duivendrecht in Oorlogstijd gelezen.
Verderop is ze minder lovend:
In jouw presentatie in het nieuwe dorpshuis noemde jij twee foute families met naam en toenaam in een volle zaal. Ik ben mij echt naar geschrokken die avond en vind het nog steeds laf van mijzelf dat ik niet opgestaan ben en daar iets over gezegd heb.
Dat doet Ans nu dus wel. In het artikel waarop ze reageert noem ik overigens geen namen. We hebben uitgebreid gecorrespondeerd over dat namen noemen, maar zijn het niet eens geworden.
Moyia Clark – Smit over Duivendrecht in Oorlogstijd
Hi Fred
Well done. Heel interessant en accurate! Bedankt voor dat. Wat een leuk fotootje van jou en mijn broer op dat fietsje.
Groetjes van ons voor jullie en tot ziens
Moyia
Henk Groen over Duivendrecht in Oorlogstijd
Beste Fred:
Bedankt voor je mail over de geschiedenis van Duivendrecht.
Ik ben zo vrij om deze door te sturen naar mijn vriend Tom Thoenes, mijn broer Jaap Groen (1948) en mijn zuster Marjan Nijland-Groen (1944).
Ik denk dat je Tom al op je lijstje heb staan. Hij en ik hebben ‘t er al eens over gehad om je met ‘n bezoek te vereren en samen weer eens herinneringen op te halen aan ons oude Duivendrecht. Bv over de Tweede Wereldoorlog en de hongerwinter zou ik wel ‘t eea kunnen toevoegen.
Ik heb nog 1 levend familielid, volwassen tijdens de oorlog, mijn tante Gerda Decnop-Groen, nu 96, die vanaf 1943 samen met haar man, mijn oom Bob, in Duivendrecht gewoond heeft. Eerst in de Populierstraat en later in de Plataanstraat. Van daaruit zijn ze in de jaren 60 naar Hilversum verhuisd. Mijn tante woont nu in n bejaardentehuis in Bussum. Ze kan heel slecht zien maar is verder nog steeds verbazingwekkend bij de tijd.
Mocht je daar behoefte aan hebben kan ik wel eens regelen dat je haar kunt komen interviewen….
Ik schrijf je vanuit Curacao. Mijn plan is om vanuit de VS, waar ik officieel woon, eind-januari weer naar Ned te komen. Dan zal ik kijken of ‘t lukt – als ‘t jou ook schikt – om met Tom ‘n dagje naar Maastricht te komen.
Paul Gabler over Duivendrecht in Oorlogstijd
Hallo Fred,
Het ziet er geweldig uit voor zowel de inhoud als de vormgeving. Wat ik nu pas zag was dat op de foto van de hoek van de Rijksstraatweg ook nog even netjes de namen van de middenstanders zijn weergegeven.
Door de vele treffende illustraties kun je – ook al woon je niet langer in Duivendrecht – toch de geschiedenis bijna aanraken en is de impact heel erg groot.
Gefeliciteerd en dank voor al het zoek- en graafwerk!
Paul Gabler